روغن گل همیشه بهار طیبستان

روغن گل همیشه بهار طیبستان

طبیعت: درجه سوم گرم و دوم خشک
مزاج دوم: گرم و تر
کوکب: زحل          
کوکب مکمّل: مشتری
زمان شروع مصرف روغن گل همیشه بهار طیبستان: روز شنبه و پنج‌شنبه شب
خواص: محلل، جالی، مفتّح، منقی، مفتت، مقوّی، مبهّی، مُدر بول و حیض
تأثیر اخص روغن گل همیشه بهار طیبستان: درمان گرفتگی مجاری مغزی و کبدی، اختلال ترشح صفرا مانند: ضد خارش پوستی، ضد ادار سوختگی کودکان، درمان اگزما، زردی، یبوست، زخم معده، موجب تنظیم قاعدگی و برطرف شدن درد آن، مسکن درد دندان، درمان ترک پوست، میخچه، زگیل و غرور جوانی، کولیت، موجب تقویت نیروی جنسی و نعوظ، دفع کرم، سنگ کلیه و سموم
طریقه مصرف روغن گل همیشه بهار طیبستان: روزی دو مرتبه(صبـح و شـب) محـل مـورد نظـر را به روغـن آغشـتـه نماییـد و به آرامـی ماسـاژ دهـید تا جذب عـروقی صـورت بگیرد. پس از دو ساعت با پنبه آغشته به گلاب پاکسازی صورت بگیرد. توجه: به‌هیچ‌عنوان؛ روغن نباید بیشتر از 2ساعت روی پوست بماند که تأثیر معکوس دارد.
منع مصرف: افراد گرم مزاج و زنان باردار
مصلح: سکنجبین

روغنها (اَدهان) در طب ایرانی برای تقویت یا تنقیه و بسیار امور دیگر در طب استفاده می‌شوند. روغن مالی باید به تداوم و پشت هم انجام شود تا نتیجه دلخواه از آن حاصل شود. 

روغن های طبی باید سه خصوصیت داشته باشند:
1-از مواد اولیه تازه باشند.
2-شفای و خوشبو باشند
3-قابلیت جذب سریع داشته باشند.
برای تقویت مغز اگر بیماری بر آن غلبه کرده ابتدا تنقیه و سپس باید تقویت شود.

تمامی تلاش ما در مجموعه حکمت پژوه طاهر این است که با استفاده از بهترین محصولات در زمینه‌ی درمان‌های غیر‌خوراکی و با استناد به کتب حکمای اصیل گذشته بتوانیم گام موثری در زمینه‌ی ارتقای سلامت جامعه برداریم چون تک تک ما در ارتقای این فرهنگ مسئول و موثر هستیم و یادآوری این نکته ضروری هست که بسیاری از اوقات ما گمان می‌کنیم که چون یک دارویی طبیعی هست پس در نتیجه عوارضی ندارد در حالی که بسیاری از داروهای طبیعی خوراکی ممکن است صدمات زیادی را به بدن وارد کنند به همین دلیل است که در کتب اصیل حکما از خوردن داروهای طبیعی به صورت خودسرانه نهی شده است، پس باید به این نکته توجه داشت که داروهای خوراکی چه طبیعی و چه صنعتی دارای عوارضی هستند که باید آن ها را شناخت، و یکی از مهم ترین دلایلی که بسیاری از حکمای اصیل ما با توجه به شرایط بیمار سعی می‌کردند که درمان‌های غیرخوراکی را در اولویت قرار‌دهند‌،شناخت آن بزرگان از عوارض داروهای مختلف خوراکی بوده است.